کشف المعنی عن سرّ اسماء الله الحسنی (شرح، ترجمه و متن)
زبان: عربی/ فارسی
نویسنده: محی الدین بن عربی (560-638 ق.)
ترجمه و شرح: علی زمانی قمشه‌ای
تصحیح و تعلیق: وسام الخطاوی
ناشر: آیت اشراق
شابک: 3-17-5321-600-978
تاریخ نشر: 1399 ش.
دوره انتشار: چهارم
قطع: وزیری
نوع جلد: گالینگور
تعداد صفحات: 281
ترجمه و شرح یکی از مهم‌ترین کتب در شرح اسماء الحسنی است. نویسنده اسم الله را علم بر ذات میداند؛ یعنی دسترسی به ذات و تخلق به آن امکان پذیر نیست؛ بلکه تنها از راه اسماء و صفات میتوان به اخلاق الله متخلق گردید و آنها را در جان پیاده نمود و از آنها پرتو گرفت.
50,000 تومان
دسته: همه کتاب‌ها, عرفان عملی برچسب: تحقق, تخلق, شرح اسماء و صفات خدا, علی زمانی قمشه‌ای, فتوحات مکیه, فصوص الحکم, کشف المعنی, محی الدین بن عربی, معرفت اسماء الهی
کشف المعنی عن سرّ اسماء الله الحسنی (شرح، ترجمه و متن)
ترجمه و شرح یکی از مهم‌ترین کتب در شرح اسماء الحسنی با ذوق عرفانی است. این کتاب نیز همچون دیگر آثار مولف، رمزی و نمادین است و درک و فهم آن با دشواریهایی همراه است.
نویسنده اسم الله را علم بر ذات میداند؛ یعنی دسترسی به ذات و تخلق به آن امکان‌پذیر نیست؛ بلکه تنها از راه اسماء و صفات میتوان به اخلاق الله متخلق گردید و آنها را در جان پیاده نمود و از آنها پرتو گرفت. تنها از راه اسماء و صفات میتوان به ذات الله پی‌برد و اوصاف و نعوت او را در دل نشاند. بنابراین اسم الله پیوسته منعوت و موصوف قرار میگیرد، نه نعت و وصف؛ لذا در بسم الله الرحمن الرحیم دو اسم الرحمان و الرحیم صفت الله قرار گرفتهاند.
مترجم در مقدمه از دشواریهای ترجمه و شرح سخن گفته: با استاد بزرگوارم حضرت علامه جوادی آملی در این باره مشورت نموده و پس از رهنمودهای حضرت استاد به ترجمه و شرح اقدام کردم … چون الفاظ و عبارات کتاب تا اندازهای پیچیده و کوتاه است، به منظور دستیابی به مطالب، ترکیبی مزجی از ترجمه و شرح به عمل آمد. ترجمه و شرح بر اساس سخن و مبنای ابن عربی در فتوحات و فصوص انجام پذیرفت. در ترجمه و شرح گاهی به خاطر تفنن در عبارات از خطاب به غیبت و به عکس آمدیم. بیشترین تلاش بر این بوده که از الفاظی ساده و سهل استفاده شود تا برای همگان قابل فهم باشد. در ترجمه و شرح سعی بر آن بوده بر اساس ذوق عرفا از مبانی قرآن و عرفان استفاده شود نه مبانی کلام و فلسفه.
آیت اشراق
ترجمه و شرح یکی از مهم‌ترین کتب در شرح اسماء الحسنی است. نویسنده اسم الله را علم بر ذات میداند؛ یعنی دسترسی به ذات و تخلق به آن امکان پذیر نیست؛ بلکه تنها از راه اسماء و صفات میتوان به اخلاق الله متخلق گردید و آنها را در جان پیاده نمود و از آنها پرتو گرفت.
