در عرفان ناب اسلامی، وظیفه عارف اولاً خداجُویی ثانیاً خداخُو کردن جامعه و حاکمیت بینش، نگرش، گرایش، منش و روش توحیدی برآن است و عارف با خلقِ خدا همان کند که خدا با بندگانش(هدایت، تربیت و ولایت)، خدمت به خلق، اصلاح امور جامعه و سوق دادن آن به سمت زیست اخلاقی- معنوی، احقاق حق و اقامه عدالت اجتماعی از طریق عالم، عاقل و عادل‌سازی فرد و جامعه در سایه تدبیر و ساماندهی معقول و جامع نگرانه است.

عرفانِ اجتماعی تعلیم و تربیت معنوی جامعه را مبتنی بر آموزه­‌ها و باید و نبایدهای سلوکی تمهیدی بر تکوین تمدن نوین اسلامی قرار داده تا پیشرفت همه جانبه در عرصه­‌های گوناگون را به حیات طیبه اجتماعی پیوند زند.

کتاب حاضر تبیینِ ابهامات وپاسخِ اتهاماتِ عرفان اسلامی در ساحت عرفانِ اجتماعی با تکیه بر منابع عرفان وحیانی و مصطلح است. کتابِ حاضر اولین کتابی است که در آن تحلیل ماهیت و مبانی عرفان اجتماعی صورت گرفته است.