عبدالکریم سروش و محمد مجتهدشبستری دو تن از روشنفکران دینی معاصر ایران هستند که وحی را در نظریات خود، به ترتیب «روایت پیامبر از رؤیای رسولانه» و «کلام محمد» به شمار آورده‌اند. آنها در واقع، با انکار ماهیت زبانی وحی و نفی نقش منبع الهی آن در محتوای زبانی ــ که با تأثر گسترده از نظریات هرمنوتیکی و زبان‌شناختی برخی اندیشمندان غربی به محافل علمی و دینی ایران راه یافته است ــ رؤیای برهم زدن نهادها و بنیادهای مستحکم دینی همچون فقه و کلام ــ به عنوان دو مکانیزم استنباط از متن وحیانی ــ را دیده‌اند تا در سدهای محکمی که تفقه و اجتهاد در اسلام در برابر جریان‌های فکری، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مطرح در دنیای امروز برپا کرده است، رخنه ایجاد کنند. ما در این اثر، به دنبال آن هستیم که رویکردهای مبناشناختی، پدیدارشناختی و کارکردشناختی سروش و مجتهدشبستری دربارۀ وحی را به چالش بکشیم.