این کتاب به منابع و مأخذ مرتبط با «منطق فهم دین» می‌پردازد. این منابع هر چند با حوزه‌های مختلف علمی در ارتباط‌اند و از این نظر تنوع و تکثر گونه‌گون دارند ولی در عین حال، تلاش شده منابعی که از نظر محتوایی با جوهره فهم دین ارتباط دارند، معرفی شوند؛ هر چند عنوان آنها ممکن است گویا نباشد. این مأخذشناسی صرفاً کتب، مقالات نشریات و مجموعه‌ها و پایان‌نامه‌ها را معرفی کرده است و تلاش شده است غیر از ارائه مشخصات صوری هر منبع، محتوای هر یک را به روش برجسته‌سازی مباحث در راستای موضوع معرفی نماید. البته همه منابع توصیف نشده زیرا عنوان برخی منابع گویا است و می‌توان محتوای آن را از عنوان آن بازشناخت.
بخش اول به معرفی منابعی اختصاص دارد که به خود موضوع، مثل امکان فهم دین، کشف‌پذیری دین، روشمندی فهم دین، فهم خطا از دین، و علل و عوامل هریک از اینها می‌پردازد. بخش دوم درباره فهم قرآن، به عنوان بخشی از دین اسلام، است و تفسیر به عنوان اصطلاح قرآنی، معادل فهم را مد نظر دارد و منابع مربوط به آن را معرفی می‌کند. بخش سوم تا پنجم نیز به فهم در علوم حدیث، منطق و فقه می‌پردازد. جایگاه فهم در شناخت‌شناسی، هرمنوتیک و روش‌شناسی در سه بخش ششم تا هشتم بررسی شده است. منابع روش‌شناختی در شش قسمت طبقه‌بندی شده است. در قسمت نخست، به شیوه تحقیق می‌پردازد و در قسمت دوم تا پنجم، روش تاریخ، علوم عقلی و اجتماعی، فقه و حقوق را معرفی می‌کند و در قسمت پنجم، منابع درباره روش‌شناسی شخصیت‌هاست. در قسمت ششم، منابع عمومی آمده است. فهم مسائل تاریخی و اجتماعی در بخش نهم و آسیب‌شناسی فهم و منطق فهم و بالاخره منطق فهم اسلام در نگاه مستشرقان در بخش‌های دهم و یازدهم آمده است.