حقیقت وحـی از جمله موضوعاتی است که در ادیان آسمانی جایگاه خاصی دارد. در این میان عارفان، فیلسوفان و متکلمان در ادیانی همچون اسلام  و مسیحیت در برهه‌های مختلف در تحلیل حقیقت وحی اهتمام داشته‌اند. با توجـه به اهـمیت این موضـوع و همچنین شبهات و پرسش‌ها در این خصوص هنوز هم‌اندیشمندان بدین مهم می‌پردازند. یکی از ضرورت‌های موجود بازخوانی و تحلیل نظرات حکما و عرفا و متکلمان اسلامی در این خصوص است؛ چرا که وجود برخی عبارات در متون اندیشمندان اسلامی موجب سوء‌تفاهـم را فراهم آورده و برخـی روشنفکـرها این عبارات را دستمـایه قرار داده و با استناد به متون فلسفه و عرفانی، به زعم خویش در مقام نقد حقیقت وحی برآمده‌اند. رویکـرد اصـلی کتـاب، رویکـردی فلسفـی اسـت. امـا به اقتضـاء برخی موضوعـات، به رویکردهای کلامی و عرفانی عنایت شـده است.  هدف محقق محتـرم آن است که با رویکردی جامع‌نگـر، ساحت‌هـای معرفتی مختلف را در کنـار هم قرار داده و دریک روش دیالکتیکی به گفت و گوی انتقادی پبردازند. این رونـد، کتاب را به روش تحلیلی ـ تطبیقی فراخوانده است. به دنبال همین روش است که در طی فصول مختلف، هم به شکل تدریجـی و هــم در فصـل نهایی و جمـع‌بندی، مبانی و ادلـه اندیشمندان مختلف مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرند و نهایتاً با روش تلفیقی، پوسته‌ها و هسته‌های نظرات و دیدگاه‌های مختلف از یکدیگر متمایز می‌شوند، تا وفاق و خلاف آن‌ها مشخص شود و نظر نهایی امکان تحقق بیابد.