کتاب «تاریخ سرّی امامت» تصویری واضح و تا حدی کامل از دولت پنهانی ارائه می‌دهد که پنج امام معصوم (علیهم السلام) به صورت متوالی به تأسیس و رهبری آن همت گماشتند و به یُمن این دولت پنهان، بنای تشیع را به صورت بنایی فاخر انسانیِ قوی و کامل بازسازی کردند که با شکل پیشین آن اختلافی ریشه‌ای داشت و بدین ترتیب آن را در مسیر زنجیره‌ای از تکاملاتی قرار دادند که حلقه‌ای پس از حلقه‌ای می‌آمد که تا هم‌اکنون هم از برکات آن بهره‌مندیم.

غیبت این تصویر در نوشته ‌های مورخان یا شبه‌ مورخان، مایۀ شگفتی است، چراکه اطلاعات و مواد آن در ده ‌ها منبع و مصدر به شکل ‌های مختلف پراکنده است. ویژگی این کتاب، ترکیب هوشمندانه و فنی داده ‌های پراکنده تاریخی است که منجر به جوشش چشمه جدیدی از تاریخ شده است.
فهم رویکرد برخی ائمه در این اسلوب عملیاتی و پیروزی شگفت ‌انگیز در آن، مستلزم تغییر تصویر برجای ‌مانده از سیره آنان در اکثر کتاب ‌های سیره است؛ چراکه از ایشان افرادی آرام و سربه ‌زیر و منفعل و صبور در برابر تدابیر سلطه حاکمه ارائه می‌دهند که ائمه را تبعید یا زندانی یا حصر خانگی می ‌کردند، درحالی ‌که تصویر واقعی از ایشان، طبق اسناد تاریخی، تصویر رهبران فعال و خستگی ‌ناپذیری است که در نهایت حفاظت و رازداری و انضباط، شیعیان و پیروانشان را وارد فعالیتی سازمان ‌یافته‌ کردند تا جبران نبود حاکمیت عادله برایشان باشد.