روش این کتاب ، روش بازخوداندیشی است. روش بازخوداندیشی، غالباً از ناحیه طرفداران چارچوب نظری ساختار- کارگزار مطرح گردیده است. حامیان این روش می کوشند با ارائه ترکیبی از بعضی رویکردهای تجربه گرایی،‌تفسیرگرایی و انتقادی به درک جدیدی از روش شناسی برسند. هر مقوله ای که از طریق بازنمایی اعمال به خود بازگردد و یا در جهان زیست، تغییر و تحول ایجاد کند و مبادلات موجود را برای اقدامات بعدی جابه جا کند، می توان آن را رویکرد بازخوداندیشانه خواند.
سازماندهی تحقیق:
بخش اول: مفاهیم، کلیات و تمهیدات نظری
بخش دوم: صورت بندی روشنفکری سنتی اندیش( در جمهوری اسلامی):
– روشنفکری غیردینی سنتی اندیش.
– روشنفکری دینی سنتی اندیش.
بخش سوم: صورت بندی روشنفکری تجددگرا( در جمهوری اسلامی):
-روشنفکری غیردینی تجددگرا.
 روشنفکری دینی تجددگرا.
بخش چهارم: صورت بندی روشنفکری مجّدد( در جمهوری اسلامی):
اهداف:
– توصیف و بازخوانی جریان های روشنفکری (دینی و غیردینی) به لحاظ رویکرد، خاستگاه، ماهیت و عملکرد آن ها
– توصیف گونه شناسی و صورت بندی روشنفکری در جمهوری اسلامی
– تأکید بر جریان روشنفکری اصیل و کارآمد.