(اخلاق الاهی جلد چهاردهم ) درس های معنوی استاد آیت الله مجتبی تهرانی از جنس اخلاق نظری  و انتزاعی رایج نیست؛ همچنین تعلیمات سلوکی ایشان با عرفان مسلکی نسبتی ندارد؛ درس های او فراتر از بازگفت تقلیدی اخلاق فلسفی و یونانی است. مباحث استاد آمیزه ای از اخلاق نبوی و عرفان علوی است که با اتکا به منطق اجتهاد، از زلال آیات و روایات برگرفته و با رعایت نیاز نسل امروز، سامان یافته و از جویبار لسان معظم له در کام تشنه طالبان سلوک فرو می ریزد.
جلد چهارده از مجموعه اخلاق الاهی دارای دو بخش می باشد که عبارتند از:
بخش اول: اصول و موانع پیوندها
– فصل اول: عدل و ظلم
– فصل دوم: انصاف و بی انصافی
– فصل سوم:خوش خلقی و بدخلقی
– فصل چهارم: حسن ظن و سوءظن(خوش گمانی و بدگمانی)
– فصل پنجم: عیب پوشی و عیب جویی
بخش دوم: پیوندها
– فصل اول: پیوند با خانواده(خانواده)
– فصل دوم: پیوند با خویشان(صله رحم)
– فصل سوم: پیوند با همسایه(حسن همجواری)
– فصل چهارم: اصلاح پیوندها(اصلاح ذات البین)